ریشه کنی سل یک هدف دور باقی مانده است زیرا چالش های سیستمیک همچنان ادامه دارد

مدیریت سل در هند به باکتری سل، داروها و واکسن ها اهمیت می دهد. دکتر بهارگاوا می گوید که باید به عوامل اجتماعی تشدید کننده عفونت پرداخته شود، به عنوان مثال، سوء تغذیه مرتبط با فقر. بنابراین، حتی اگر یک دارو یا واکسن مؤثر در دسترس باشد، سوء تغذیه شدید اگر به طور همزمان به آن رسیدگی نشود، تأثیر آن را تضعیف خواهد کرد.

تشدید مشکل، تشخیص تاخیری و عدم دسترسی به مراقبت با کیفیت است. SATB می گوید که یکی از موانع کلیدی در تشخیص سل دسترسی است. ما باید گسترش دسترسی به تشخیص رایگان، دقیق و مقرون به صرفه سل را در اولویت قرار دهیم، به ویژه در جوامع دورافتاده و حاشیه‌نشینی که خدمات مراقبت‌های بهداشتی کمیاب هستند.» نیاز به گسترش امکانات تشخیصی، شامل واحدهای آزمایش سیار، بهبود دسترسی به تست‌های مولکولی با قیمت‌های مقرون به صرفه و ارائه نتایج سریع و دقیق وجود دارد.

هیمانت شواد، دانشمند مؤسسه ملی اپیدمیولوژی زیر نظر شورای تحقیقات پزشکی هند، می گوید: اطمینان از تشخیص زودهنگام تحت استراتژی یافتن مورد موجود بر اساس تسهیلات بسیار مهم است. هند باید پوشش آزمایش‌های تشخیصی مولکولی سریع را برای تشخیص سل در میان بیماران احتمالی سل افزایش دهد. ”

مقاومت چند دارويي اوضاع را بدتر مي‌كند. بر اساس گزارش هند در سال 2023، تعداد بیماران مبتلا به سل مقاوم به دارو در سال 2022، 63801 نفر بود. مطالعه دسامبر 2023 که توسط دانشمندانی از پونا و بوستون در مورد شکاف های مربوط به MDR-TB در هند از دیدگاه بیماران منتشر شد، گزارش داد که اصلی ترین مورد موانع مراقبت عبارت بودند از “تشخیص، فقدان مشاوره، ارجاع دیرهنگام به برنامه ملی حذف سل (NTEP) و هزینه های غیرمجاز”.

ارجاع دیرهنگام، اغلب به دلیل گزارش دیرهنگام به یک مرکز بهداشتی، یک مشکل بزرگ است. دومین نظرسنجی ملی شیوع سل در هند (2019-2020) نشان می دهد که حدود دو سوم افراد دارای علائم نشان دهنده سل گزارش داده اند که به دلایل مختلف، از بی توجهی به علائم، تا خوددرمانی، تا ناتوانی در پرداخت هزینه های مراقبت، به دنبال خدمات بهداشتی نیستند. .

بر اساس گزارش 2022 سل در کودکان، بیماری سل در کودکان “یک مشکل خیره کننده” در هند است و تقریباً 31 درصد از بار جهانی را به همراه دارد، که می گوید کودکان 6 تا 7 درصد از کل بیمارانی را تشکیل می دهند که تحت برنامه ملی حذف سل درمان می شوند. سال

مراقبت جامع

دکتر شواد می گوید که چند اقدام بسیار “قابل انجام و تحت کنترل ما” هستند. به عنوان مثال، فرد باید از طریق استراتژی های پایدار و مقرون به صرفه بر تغذیه تمرکز کند. اولین قدم اجرای دستورالعمل های موجود برنامه ملی سل هند است که عبارت است از دوبرابر کردن جیره ماهانه (از طریق سیستم توزیع عمومی) به خانواده یک بیمار مبتلا به سل که دچار کمبود شدید تغذیه است (شاخص توده بدنی کمتر از 16). این امر همچنین مستلزم آن است که شاخص توده بدن برای همه بیماران بالغ سل در زمان تشخیص اندازه گیری شود. به‌عنوان یک بودجه جایگزین که این اجازه را می‌دهد ممکن است برای تمام خانواده‌های آسیب‌دیده از سل برای یک دوره حداقل یک ساله اعمال شود. او می‌گوید این استراتژی اختصاصی سل نه تنها مکمل تغذیه برای خانواده بیماران سل است، بلکه بروز سل را در میان افراد خانواده کاهش می‌دهد. “استفاده از سیستم توزیع عمومی برای انجام این کار ایده خوبی است.”

دکتر شواد می گوید: بیمارانی که دچار سوءتغذیه بسیار شدید هستند، نیاز به تغذیه درمانی، مانند شیر خشک خوراکی خوراکی مایع، در طول مراقبت های بستری دارند. “بیشتر آنها اشتهای بسیار ضعیفی دارند و بدون تخت های اختصاصی، برای انزوا یا پذیرش، حداقل در یک کالج پزشکی، یا بیمارستان مرکز منطقه و یک مرکز برای تغذیه درمانی بهبود نمی یابند.”

همچنین بخوانید | کنترل سل در هند نیازمند راه حل های شخص محور است

اولین گزارش منتشر شده از یک مدل مراقبت از سل متمایز در سراسر ایالت در تامیل نادو (TN-KET)، در سال 2023، توسط تیم شواد، نشان داد که برای کاهش مرگ و میر ناشی از سل در محیط‌های با منابع محدود، تریاژ – بررسی سریع بیماران برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی بیشتر است. به شدت بیمار است و باید ابتدا درمان شود – می تواند افرادی را که نیاز فوری به ارزیابی جامع و مراقبت های بستری دارند شناسایی کند. دکتر شواد می گوید: «با توجه به اینکه 70 درصد از مرگ و میرهای سل در دو ماه اول اتفاق می افتد، مهم است که بیماران را در تشخیص سل تریاژ کنیم و شاخص ها را حتی در غیاب ظرفیت آزمایشگاهی و بالینی به دست آوریم.»

دولت باید فوراً بر افزایش طول مدت و کیفیت مراقبت های بستری، به ویژه در مورد سوء تغذیه بسیار شدید تمرکز کند. او می افزاید: «اگر بخواهیم مرگ و میر ناشی از سل را کاهش دهیم، این یکی از میوه های کم آویزان است. “این شدنی است. با این حال، حساسیت محدودی در بین پزشکان از جمله پزشکان قفسه سینه در این مورد وجود دارد.

دکتر شواد می گوید، علاوه بر ارزیابی تغذیه و شاخص توده بدنی، میزان تنفس، اشباع اکسیژن و توانایی ایستادن بدون حمایت باید بخشی از داده های معمول پایه باشد که در هنگام تشخیص برای بیمار سل گرفته می شود. “این نیاز به پذیرش را راهنمایی می کند.” سایر عوامل خطر در هند عبارتند از دیابت کنترل نشده، که برای مثال در کرالا وجود دارد. یا عفونت همزمان با HIV یا سیگار کشیدن.

دکتر بهارگاوا می‌گوید، بنابراین سل باید با لنزهای مختلف دیده شود و هیچ راه‌حلی برای همه وجود ندارد. او می افزاید که سل در واقع نشانگر سلامت عمومی جمعیت است. بنابراین ما باید به مراقبت جامع از بیماران نگاه کنیم: نه فقط دارودرمانی، بلکه کل کوانتومی مراقبت، و از ترکیبی از بهداشت عمومی و رویکردهای بالینی استفاده کنیم.