طبق تحقیقات جدید، کودکانی که در تپه‌ها و کوه‌های هند زندگی می‌کنند در معرض خطر افزایش رشد رشد هستند. | اعتبار عکس: KK Mustafah
بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در مجله پزشکی بریتانیا، تغذیه، پیشگیری و سلامت، کودکانی که در تپه‌ها و کوه‌های هند زندگی می‌کنند در معرض افزایش خطر توقف رشد قرار دارند و این خطر با افزایش ارتفاع افزایش می‌یابد.
محققان با تجزیه و تحلیل داده‌های بیش از 1.65 میلیون کودک زیر پنج سال مشاهده کردند که کوتاه‌قدی در میان آن‌هایی که به‌عنوان فرزند سوم یا دیرتر از والدین متولد شده‌اند، و آن‌هایی که در هنگام تولد جثه کوچکی داشتند، شایع‌تر است.
داده ها از نظرسنجی ملی سلامت خانواده (NFHS-4) در سال 2015-2016 برای تجزیه و تحلیل گنجانده شد. از استانداردهای WHO برای تعریف کوتاهی رشد استفاده شد.
محققان، از جمله آکادمی آموزش عالی مانیپال، پیشنهاد کردند که قرار گرفتن مداوم در محیط‌های با ارتفاع بالا می‌تواند اشتها را کاهش دهد و جذب اکسیژن و مواد مغذی را محدود کند، حتی اگر یک رابطه علی مستقیم در مطالعه مشاهده‌ای ثابت نشده باشد.
این تیم همچنین گفت که ناامنی غذایی در مناطق تپه ای و کوهستانی بیشتر است که ناشی از بازده محصولات پایین تر و آب و هوای سخت تر است. آنها گفتند که فراهم کردن دسترسی به مراقبت های بهداشتی در این مناطق، از جمله اجرای برنامه های تغذیه، چالش برانگیز است.
شیوع کلی کوتاه‌قدی در این کودکان 36 درصد بود. شیوع در بین کودکان 1.5-5 سال (41%) بیشتر از کودکان زیر 1.5 سال (27%) بود.
محققان در تجزیه و تحلیل خود دریافتند که 98 درصد از کودکان در ارتفاعات کمتر از 1000 متر از سطح دریا و 1.4 درصد بین 1000 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا و 0.2 درصد در ارتفاع بیش از 2000 متر از سطح دریا زندگی می کنند.
کودکانی که در مکان هایی با ارتفاع 2000 متر یا بیشتر از سطح دریا زندگی می کنند، 40 درصد بیشتر از کودکانی که در ارتفاع 1000 متری از سطح دریا زندگی می کنند، در معرض خطر کوتاه قدی قرار دارند.
این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که کوتاه‌قدی در 44 درصد از نوزادان سوم یا کودکانی که ترتیب تولد بالاتری در میان خواهر و برادر دارند، در مقایسه با 30 درصد در نوزادان اول دیده می‌شود. نرخ کوتاه‌قدی در میان کودکانی که در بدو تولد کوچک یا بسیار کوچک بودند، همچنان بالاتر بود (45%).
محققان دریافتند که سطح تحصیلات مادر یک عامل تأثیرگذار است، به طوری که با افزایش پیشرفت تحصیلی، کاهش رشد کاهش می یابد. آنها همچنین دریافتند که مراقبت های بعد از بارداری، از جمله بازدید از کلینیک، واکسیناسیون، و مکمل های بهداشتی و قرار گرفتن در نزدیکی مراکز بهداشتی، عوامل محافظتی هستند.
نویسندگان دریافتند که عدم تعلق به یک طبقه خاص یا قبیله بومی نیز یک عامل محافظتی است.
نویسندگان نوشتند: «رویکرد چند جانبه باید ابتکارات بهداشت باروری، برنامه های تغذیه زنان، مداخلات تغذیه نوزادان و کودکان خردسال و اقدامات امنیت غذایی را ترکیب کند.
آنها نوشتند: «تداوم تحقیق، نظارت و ارزیابی برای هدایت سیاست‌های مبتنی بر شواهد و اقدامات هدفمند برای اطمینان از اینکه هر کودک هندی فرصت رشد و توسعه سالم را دارد، کلید خواهد بود.