به طور معمول فرض شده است که شیوع عوامل خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) در میان افرادی که در فقر شدید در کشورهای با درآمد کم و متوسط (LMICs) زندگی می کنند، کم است.
البته دلایلی برای این وجود دارد: از نظر تاریخی تصور می‌شد که این گروه کالری کمتری دریافت می‌کنند و به نسبت شاخص توده بدنی پایین‌تری دارند، رژیم غذایی عمدتاً گیاهی مصرف می‌کنند و در مشاغل مرتبط با فعالیت بدنی بالاتر هستند. همه این الگوهای سبک زندگی که می دانیم، خطر ابتلا به CVD و عوامل خطر آن را کاهش می دهند. اما داده های بسیار کمی در مورد شیوع عوامل خطر CVD در میان افرادی که در فقر زندگی می کنند وجود دارد. مقاله اخیر در طبیعت رفتار انسان توسط پاسکال گلدستزر و همکاران، همه موارد فوق را فهرست می کند، اما در ادامه به ارائه نتایج از مطالعه ای می پردازد که این فرض را رد می کند.
فرضیات لزوما درست نیستند
یافته های یک مطالعه جهانی نشان داده است که فرضیات لزوماً دیگر درست نیستند. محققان داده‌های سطح فردی را از 105 نظرسنجی ملی نماینده خانوار در 78 کشور، که نشان دهنده 85 درصد از افرادی است که در فقر شدید در سراسر جهان زندگی می‌کنند، جمع‌آوری کردند و افراد را بر اساس معیارهای خاص کشور از درآمد خانوار یا ثروت طبقه‌بندی کردند تا افراد در فقر شدید را شناسایی کنند. عوامل خطر CVD (فشار خون، دیابت، استعمال دخانیات، چاقی و دیس لیپیدمی) در میان بزرگسالان در فقر شدید وجود داشت. اکثر آنها برای شرایط مرتبط با CVD، به ویژه فشار خون بالا، درمان نشدند.
نویسندگان می‌گویند: «درک میزان شیوع پایین عوامل خطر CVD در میان افرادی که در فقر شدید صادق است، برای تعیین اولویت‌ها در سیاست‌های بهداشتی و ارائه مراقبت‌ها، هم برای عدالت و هم برای اثربخشی، مهم است. از منظر برابری، اگر عوامل خطر CVD بیشتر بر گروه‌های جمعیتی ثروتمند در LMICها تأثیر می‌گذارد، سرمایه‌گذاری در برنامه‌هایی با هدف پیشگیری و درمان CVD به‌جای تمرکز بر آن شرایطی که به‌طور نامتناسبی بر افرادی که در فقر شدید تأثیر می‌گذارند، می‌تواند نابرابری‌های سلامتی ناشی از ثروت را بدتر کند.
سطح فقر بر اساس طبقه بندی درآمد کشوری بانک جهانی طبقه بندی شد. فقر شدید به طور کلی با خط فقر بین‌المللی 1.90 دلار در روز تعریف می‌شود، و برای مقایسه با سایر گروه‌های درآمدی در LMIC، محققان همچنین شیوع عوامل خطر CVD را برای جمعیتی با درآمد کمتر از 3.20 دلار و کمتر از 5.5 دلار در روز بررسی کردند. و همچنین کسانی که درآمد روزانه بیش از 5.5 دلار دارند.
در تجزیه و تحلیل، آنها دریافتند که شیوع فشار خون بالا بین این گروه های سطح فقر و آنهایی که سطح درآمد بالاتری دارند مشابه است. آنها دریافتند که در میان شرکت‌کنندگانی که در فقر شدید زندگی می‌کردند، تنها دیابت با شیوع متفاوتی که در یک مرکز شهری زندگی می‌کردند یا در مناطق روستایی، با ساکنان شهری در معرض خطر بالاتر مرتبط بود. مردان شیوع کمی بالاتر فشار خون بالا و شیوع بسیار بالاتر سیگار کشیدن نسبت به زنان داشتند. برای دیابت، شیوع از نظر آماری بین دسته‌های درآمدی در کشورهای کم درآمد یا کشورهای با درآمد متوسط بالا تفاوتی نداشت. تنها در کشورهای با درآمد متوسط پایین، یک شیب واضح وجود داشت که در آن افراد با درآمد بالاتر، شیوع بیشتری از دیابت داشتند.
شیوع چاقی شیب درآمدی مثبتی را در همه گروه‌های کشور بانک جهانی نشان داد. شیوع استعمال دخانیات و دیس لیپیدمی (سطوح غیرطبیعی چربی) در سطح فقر در کشورهای کم درآمد و در میان گروه های درآمدی جمعیت در کشورهای با درآمد متوسط بالا کم بود، با یک شیب درآمد در شیوع در کشورهای با درآمد متوسط پایین تر. همه اینها عوامل شناخته شده ای هستند که افراد را در معرض خطر بالای بیماری قلبی عروقی مستعد می کنند.
فقرا به دارو دسترسی ندارند
چیزی که به همان اندازه یا مهم‌تر بود این بود که در میان افرادی که در فقر شدید زندگی می‌کردند و فشار خون داشتند، تنها 2/15 درصد از داروهای کاهش‌دهنده فشار خون (BP) استفاده می‌کردند و 7/5 درصد به کنترل فشار خون دست پیدا کردند (BP <140 میلی‌متر جیوه / < 90 میلی‌متر جیوه). 19.7 درصد از افراد فقیر مبتلا به دیابت، مصرف داروهای کاهش دهنده قند خون را گزارش کردند. در میان افرادی که در فقر شدید زندگی می‌کنند و طبق دستورالعمل‌های WHO باید برای پیشگیری ثانویه از CVD از استاتین استفاده کنند، تنها 1.1٪ دارو مصرف می‌کردند. در کشورهای کم درآمد، درمان و کنترل فشار خون بالا، درمان دیابت و استفاده از استاتین در سطح فقر پایین بود.
جی. آمالورپاواناتان، جراح عروق و عضو کمیسیون برنامه ریزی ایالت تامیل نادو، می گوید: «این یک مطالعه مهم است. «این باور مرسوم که CVD در بین فقرا کم است دیگر معتبر نیست. عوامل خطر اصلی CVD مانند دیابت، فشار خون بالا، سیگار کشیدن و غیره در همه بخش ها، صرف نظر از درآمد، شیوع قابل توجهی دارند. ما همچنین می دانیم که درگیر شدن بخش های فقیرتر با این بیماری ها توسط سیستم های بهداشتی افتضاح است. به عنوان یک لانست مطالعه نشان داد، این گروه به میزان قابل توجهی بر رنج و مرگ و میر فقیرترین میلیاردها در جهان می افزاید.
نویسندگان بیان می‌کنند که مطالعه تخمین شیوع عوامل خطر CVD در میان بزرگسالانی که در فقر شدید زندگی می‌کنند، یک پایه تجربی حیاتی برای کار آینده فراهم می‌کند و به درخواست کمیسیون فقر NCDI Lancet برای «تحقیق در مورد طیف گسترده‌ای از NCDIهای اولویت‌دار… تمرکز بیشتر بر فقرای روستایی». جاستین دیویس، یکی از نویسندگان این مطالعه و استاد بهداشت جهانی، در مؤسسه تحقیقات کاربردی دانشگاه بیرمنگام، می‌گوید: «ما به دولت‌ها توصیه می‌کنیم برنامه‌هایی را برای شناسایی افراد مبتلا به این عوامل خطر که افراد فقیرتر را هدف قرار می‌دهند، اجرا کنند. اینها ممکن است شامل انجام برنامه‌های آموزشی، آگاهی‌بخشی و غربالگری در مناطقی باشد که دولت می‌داند که افراد محروم از لحاظ اقتصادی-اجتماعی زندگی می‌کنند. پس از آن مهم است که پس از شناسایی، افراد به مراقبت ارجاع داده شوند و مراقبت از نظر جغرافیایی، هزینه‌ها و سایر موانع فرهنگی یا آموزشی غلبه کند که معمولاً افرادی که از رفاه کمتری برخوردار هستند، نیاز به غلبه بر آنها دارند.
ابتکارات کاهش
برخی از کشورها نوعی طرح برای پرداختن به این موضوع به معنای محدود دارند. به عنوان مثال، هند یک برنامه ملی برای پیشگیری و کنترل سرطان، دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی و سکته مغزی دارد و دولت‌های ایالتی برنامه‌های نظارت و مداخله منطقه‌ای خود را اضافه کرده‌اند. به عنوان مثال، تامیل نادو طرحی دارد که در آن مداخله برای بیماری های غیرواگیر در درب منزل بیماران ارائه می شود. ارزیابی هر از چندگاهی این طرح ها برای اطمینان از اینکه آنها به طور مؤثر مخاطبان هدف را مورد خطاب قرار می دهند بسیار مهم است.
دکتر آمالورپاواناتان بیشتر توضیح می دهد: «طرح «Makkalai Thedi Maruthuvam» تامیل نادو به طور خاص برای رسیدگی به این شکاف مهم در سیستم مراقبت های بهداشتی طراحی شده است. بر اساس این طرح، از سال 2001، بیش از یک کرور نفر در خانه های خود ملاقات کرده اند. حدود 1.50 کرور از مردم به طور منظم داروهای فشار خون دریافت می کنند و 1.08 کرور از مردم داروهای دیابت دریافت می کنند. هنوز خیلی زود است که در مورد کنترل بلندمدت اظهار نظر کنیم، اما داده ها به طور منظم برای تجزیه و تحلیل جمع آوری می شوند. ما مطمئناً تحقیقاتی را برای شناسایی رابطه بین فقر و CVD و عوامل مؤثر آن و راه‌های مؤثر برای رسیدگی به آنها آغاز خواهیم کرد.»
دکتر دیویس می افزاید: «انجام این کار واقعاً مهم است تا ببینیم آیا آنها در تشخیص افراد دارای عوامل خطر و درمان آنها در افرادی که این عوامل را دارند یا خیر، و همچنین برای پیشگیری در افرادی که هنوز این عوامل خطر را ندارند، مؤثر هستند یا خیر. . به عنوان بخشی از این مطالعات اثربخشی، درک اینکه چرا این برنامه ممکن است کار کند یا نه، مهم است، بنابراین می توان آن را به منظور بهبود اثربخشی در صورت نیاز تنظیم کرد.
دکتر آمالورپاواناتان همچنین می گوید یک نقص کلیدی در ارتباط با خطرات سیگار فقدان آموزش عمومی قوی است. به نظر می رسد تعداد افراد فقیر از نظر سیگار کشیدن از ثروتمندان بیشتر است، که عامل خطر اصلی دیابت است. ما باید آموزش و پرورش را در نظر بگیریم تا ببینیم که آیا نقش اصلاح کننده ای در جامعه دارد یا خیر. دولت تامیل نادو و کمیسیون برنامه ریزی ایالتی مطمئناً این تحقیق را انجام خواهند داد.