توضیح داده شده | یافته‌های گزارش سازمان بهداشت جهانی: هند حداکثر زایمان زودرس را در سال 2020 ثبت کرد

داستان تا اینجا: بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، هند با 3.2 میلیون نفر در سال 2020 بیشترین تعداد زایمان زودرس را به ثبت رساند. تولد خیلی زود: دهه اقدام در مورد زایمان زودرس گزارش. این گزارش که در 9 می 2023 منتشر شد، زایمان های زودرس را در سراسر جهان تجزیه و تحلیل می کند و تغییراتی را در سیستم ها و جوامع مراقبت های بهداشتی برای اجتناب از آنها پیشنهاد می کند.

زایمان زودرس چیست؟

نوزادانی که قبل از هفته 37 بارداری زنده به دنیا می آیند، نوزادان نارس نامیده می شوند. بر اساس سن حاملگی، طبق تعریف WHO، سه دسته از زایمان های زودرس وجود دارد:

• بسیار زودرس (کمتر از 28 هفته)

• خیلی زودرس (28 تا کمتر از 32 هفته)

• نارس متوسط ​​تا دیررس (32 تا 37 هفته)

زایمان زودرس می تواند به صورت خود به خود یا به دلایل پزشکی متعدد، از جمله عفونت یا سایر عوارض بارداری که نیاز به القای زودهنگام زایمان یا زایمان سزارین دارد، رخ دهد.

یافته های گزارش

بر اساس گزارش WHO، نرخ زایمان زودرس بین سال‌های 2010 تا 2020 به سختی تغییر کرده است. در واقع، حتی در برخی از نقاط جهان در حال افزایش است. در سال 2020، حدود 13.4 میلیون نوزاد نارس به دنیا آمدند.

تولد زودرس تنها بزرگترین قاتل کودکان زیر پنج سال است. بر اساس برآوردها، حدود یک میلیون نوزاد به دلیل عوارض ناشی از زایمان زودرس در سال 2020 جان خود را از دست دادند.

نرخ تولد زودرس در سال 2020 9.9 درصد بود، در مقایسه با 9.8 درصد در سال 2010. در مناطق پر بار، تغییر در زایمان های زودرس به سختی قابل اندازه گیری بود – در جنوب آسیا، این میزان در سال 2010 به 13.3 درصد و در سال 2020 به 13.2 درصد رسید، در حالی که در مناطق فرعی بود. -صحرای آفریقا در هر دو سال 2010 و 2020 10.1 درصد بود.

10 کشوری که بین سال‌های 2010 تا 2020 نرخ زایمان زودرس خود را بیش از 5 درصد کاهش داده‌اند عبارتند از جمهوری چک، اتریش، برونئی، سنگاپور، اسپانیا، هلند، دانمارک، مجارستان، برزیل و سوئد. فقط حدود 0.5٪ در سال. نرخ تولد زودرس بیش از 5 درصد در 13 کشور لهستان، ایسلند، کرواسی، بریتانیا، بلغارستان، ارمنستان، بحرین، ایرلند، شیلی، گرجستان، کلمبیا، جمهوری کره و مقدونیه شمالی در همین دوره افزایش یافته است.

در سال 2020، حدود 1.2 میلیون نوزاد نارس در ده کشور متاثر از بحران های بشردوستانه – افغانستان، چاد، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، میانمار، سومالی، سودان جنوبی، سودان، سوریه و یمن متولد شده اند. .

کووید-۱۹ چگونه بر زایمان زودرس تأثیر گذاشت؟

همه‌گیری کووید-19 تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر زایمان‌های زودرس داشت. با این حال، تأثیر کامل کووید-19 بر زایمان های زودرس نامشخص است.

گزارش WHO شواهدی را نقل می‌کند که نشان می‌دهد عفونت مادری کووید-19 ممکن است مستقیماً جنین را از طریق مسیرهای انتقال ویروس از مادر به نوزاد، عملکرد ضعیف‌تر جفت و کاهش ظرفیت مادر به دلیل بیماری سیستمیک تحت تأثیر قرار دهد. گمان می رود که این مسیرهای انتقال می تواند به افزایش خطر زایمان زودرس و همچنین نیاز بیشتر به مراقبت های ویژه نوزادان کمک کند.

در کشورهای با درآمد بالا، مطالعات نشان داده اند که همه گیری کووید-19 بر نرخ تولد زودرس تأثیری نداشته است. با این حال، هم در کشورهای کم درآمد و هم در کشورهای پردرآمد، میزان زایمان زودرس در مادران آلوده به کووید-19 بیشتر است.

کووید-19 یکی از “چهار C” در کنار درگیری، تغییرات آب و هوا و بحران هزینه زندگی است که در گزارش WHO به عنوان چالش‌های جدید و تشدید شده معرفی شده است. علاوه بر این، کووید-19 همچنین خدمات مراقبت های بهداشتی را برای زنان و نوزادان بی ثبات کرد.

زایمان زودرس چه تاثیری بر بازماندگان دارد؟

تولد زودرس چهارمین علت اصلی از دست دادن سرمایه انسانی در سراسر جهان، در تمام سنین، پس از بیماری ایسکمیک قلبی، ذات الریه و بیماری اسهالی است. بین سال‌های 1990 تا 2019، شرایط نوزادی علت اصلی سال‌های زندگی تعدیل‌شده با ناتوانی (DALYs) در بیشتر مناطق بود. این موارد شامل انسفالوپاتی و عفونت های نوزادی و همچنین شرایط مادرزادی بود.

زایمان زودرس با آسیب طولانی مدت به سیستم تنفسی و قلبی برای بسیاری از بازماندگان همراه است و همچنین می تواند تأثیر رشد عصبی داشته باشد. ناتوانی‌ها می‌توانند از پیامدهای کمتر شدید تا ناتوانی‌های عمده مانند دو پلژی متغیر باشند.

این گزارش می گوید که اکثر نوزادان نارس بین 32 تا 36.9 هفتگی متولد می شوند و تولد حتی چند هفته زودرس می تواند باعث اختلالات یادگیری و رفتاری شود. نوزادانی که بین 37 تا 39.9 هفته به دنیا می آیند، اندکی بیشتر در معرض خطر پیامدهای منفی رشد عصبی هستند.

اهداف توسعه پایدار و مرگ و میر نوزادان

هدف سازمان ملل متحد پایان دادن به مرگ و میر قابل پیشگیری نوزادان و کودکان زیر پنج سال تا سال 2030 به عنوان بخشی از اهداف توسعه پایدار (SDGs) است و هدف همه کشورها کاهش مرگ و میر نوزادان و کودکان زیر پنج سال است. به گفته WHO، 54 کشور از رسیدن به هدف SDG برای مرگ و میر زیر 5 سال کوتاهی خواهند کرد و 63 کشور به هدف SDG برای مرگ و میر نوزادان دست نمی یابند، مگر اینکه کیفیت مراقبت از نوزادان و کودکان خردسال بهبود یابد.