NCPCR از ایالت ها و سرزمین های اتحادیه خواسته است تا اطمینان حاصل کنند که کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 به درستی تامین می شوند. عکس: Twitter/@NCPCR_
كميسيون ملي حمايت از حقوق كودك (NCPCR) به رئيس/دبيران شوراهاي آموزشي تمام ايالات و سرزمين هاي اتحاديه نامه نوشته است و اعلام كرده است كه وظيفه مدارس اين است كه از مراقبت مناسب براي كودكان مبتلا به ديابت نوع 1 (T1D) اطمينان حاصل كنند. و امکانات مورد نیاز
NCPCR در نامه خود گفت که از درخواست هایی که از والدین کودکان مبتلا به دیابت نوجوانان یا T1D در کشور دریافت کرده بود، مطلع شده است.
T1D در دوران کودکی یا نوجوانی به عنوان وضعیتی تشخیص داده می شود که پانکراس انسولین کمی تولید می کند یا اصلاً انسولین تولید نمی کند. این امر مستلزم آن است که کودکان به طور مداوم سطح قند و رژیم غذایی خود را کنترل کنند و فعالیت بدنی خود را تنظیم کنند. درمان شامل تزریق های متعدد انسولین روزانه و مادام العمر است.
بر اساس داده های فدراسیون بین المللی دیابت اطلس 2021، هند بالاترین تعداد کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت نوع I (TIDM) را با بیش از 2.4 میلیون نفر در منطقه جنوب شرقی آسیا دارد.
در سال 2017، CBSE بخشنامه‌ای صادر کرد که به کودکان مبتلا به T1D در کلاس‌های X و XII اجازه می‌داد تا مواد غذایی خاصی را با خود به سالن معاینه هیئت مدیره حمل کنند تا از بروز هیپوگلیسمی یا دوره‌های قند پایین جلوگیری شود. رئیس NCPCR Priyank Kanungoo به CBSE انعام می دهد و می گوید که چنین امتیازاتی باید به همه کودکان مبتلا به T1D در مدارس اعطا شود.
طبق یادداشت، یک کودک مبتلا به T1D که به یک میان وعده بعد از ظهر نیاز دارد، باید توسط معلم کلاس اجازه مصرف آن را داشته باشد. کسانی که در امتحانات نویسی هستند ممکن است مجاز به حمل دارو، تنقلات و آب، یک گلوکومتر و نوارهای تست قند خون برای آزمایش قند خون و دستگاه‌های نظارت مداوم/فلاش قند یا پمپ‌های انسولین باشند. در واقع، NCPCR از ایالت ها درخواست می کند که در صورت نیاز به تلفن هوشمند برای نظارت بر سطح قند، باید اجازه داده شود و توسط ناظر در سالن نگهداری شود.
وی. موهان، رئیس مرکز تخصصی دیابت دکتر موهان، می گوید که این گام بزرگی در مسیر درست است. «کودکان مبتلا به T1D بسیار مورد تبعیض قرار می گیرند. یک دوره هیپوگلیسمی در حین نوشتن امتحان ممکن است بر زندگی کودک تأثیر بگذارد. این یک قدم بزرگ برای بیماران است. این بچه ها هم حقوقی دارند.»
A. Panneerselvam از مرکز دیابت آرونا با استقبال از این مرحله، می گوید که آموزش معلمان نیز مهم است. «حتی امروز، بیشتر معلمان تمایل دارند اگر کودکی به دلیل یک دوره هیپوگلیسمی غش کند، گیج می‌شوند. آنها باید به درستی در مورد اینکه در شرایط خاص چه کاری انجام دهند، جهت گیری کنند.»
او گفت که در دسترس قرار دادن انسولین برای همه کودکان مبتلا به T1D نیز مهم است و دولت نقش کلیدی در تضمین این امر دارد. در حالی که تلاش های بشردوستانه در بخش های مختلف کشور انسولین رایگان را برای کودکان فراهم می کند، تامیل نادو از سال 1988 برای کودکان مبتلا به T1D انسولین رایگان ارائه می دهد. او افزود که متأسفانه، تنها ایالتی است که این کار را انجام می دهد.