در هفته های اخیر، افزایش موارد مخملک در میان کودکان حیدرآباد مشاهده شده است. این بیماری عمدتاً کودکان بین پنج تا پانزده سال را هدف قرار می دهد. پزشکان اکیداً توصیه می‌کنند که والدین به‌جای تلاش برای خوددرمانی کودکان خود، با مشاهده علائم، فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند.
شروع مخملک با درد شدید گلو همراه با تب شدید مشخص می شود. متعاقباً، یک بثورات متمایز شبیه کاغذ سنباده ظاهر می‌شود که ابتدا روی دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود و سپس در سراسر بدن از جمله شکم، بدن و صورت پخش می‌شود. به‌علاوه، کودکان مبتلا ممکن است «زبان توت‌فرنگی» را نشان دهند که با لکه‌های قرمز کوچک روی زبان مشخص می‌شود.
دکتر ساکتا ردی، یک پزشک عمومی برجسته در حیدرآباد، اهمیت حیاتی جستجوی مراقبت های پزشکی حرفه ای در اولین علائم علائم را برجسته کرد. درمان فوری با آنتی بیوتیک ها بسیار مهم است، زیرا موارد درمان نشده می تواند منجر به عوارض شدید مانند مشکلات قلبی و نارسایی کلیه شود. دکتر ردی بر ضرورت هوشیاری والدین تاکید می کند و از آنها می خواهد که به محض مشاهده علائم نشانه ای، فوراً با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنند. با مداخله پزشکی مناسب، طول مدت تب و علائم مرتبط به طور معمول حدود ده روز طول می کشد، با بهبود قابل توجه در چند روز اول درمان.
در همین حال، مراکز دولتی مانند بیمارستان تب و بیمارستان نیلوفر افزایش قابل توجهی در تعداد بیماران گزارش نمی‌دهند. دکتر شانکر، سرپرست بیمارستان تب، گفت که خدمات سرپایی آنها در محدوده معمولی 300-400 مراجعه سرپایی در روز باقی می ماند.
درمان مخملک در درجه اول شامل تجویز آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین، ماکرولیدها و آزیترومایسین در یک دوره یک هفته ای است. دکتر آنیش آناند، مشاور پزشکی داخلی در بیمارستان آپولو، بر اهمیت مداخله به موقع تاکید کرد، زیرا تاخیر در درمان ممکن است منجر به عوارض بالقوه خطرناک شود.
علاوه بر این، دکتر سیوارنجانی سانتوش، متخصص اطفال در مرکز مگنا، شباهت بین مخملک و بیماری کاوازاکی، یک بیماری نادر اما جدی را برجسته می کند. هر دو بیماری علائم مشابهی دارند، از جمله “زبان توت فرنگی” و راش متمایز. دکتر سانتوش از والدین می‌خواهد که فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند، به‌ویژه اگر درمان اولیه با آنتی‌بیوتیک نتواند علائم را کاهش دهد، زیرا بیماری کاوازاکی درمان‌نشده می‌تواند منجر به عوارض تهدیدکننده زندگی مانند آنوریسم شریانی شود.