به گفته کارشناسان، اندازه گیری قند خون یک ساعت پس از مصرف محلول قند 75 گرمی، احتمالاً روشی بسیار حساس و کاربردی برای غربالگری هیپرگلیسمی متوسط است. | اعتبار عکس: Getty Images/IStockphoto
فدراسیون بین‌المللی دیابت (IDF) در بیانیه‌ای توصیه کرده است که آزمایشی برای اندازه‌گیری قند خون یک ساعت (PG 1 ساعت) پس از بارگذاری آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) برای بررسی خطر دیابت انجام شود. . آنها همچنین بازنگری آستانه های گلیسمی را برای اندازه گیری و پیش بینی خطر ابتلا به دیابت توصیه کرده اند.
اندازه گیری قند خون یک ساعت پس از مصرف محلول قند 75 گرمی، روشی بسیار حساس و عملی تر برای غربالگری هیپرگلیسمی متوسط (IH) است که قبلاً به عنوان پیش دیابت شناخته می شد و دیابت نوع 2 (T2D) در افراد مبتلا به خطر. استفاده از نقاط برش 155 میلی گرم در دسی لیتر برای اندازه گیری IH و 209 میلی گرم در دسی لیتر برای T2D را توصیه می کند، به این معنی که هر رقم بالاتر از حد مشخص شده نشان دهنده احتمال بالاتر دیابت است، حتی اگر فرد ناشتا باشد و دو ساعت باشد. مقادیر نرمال بود
آزمایش گلوکز خوراکی بهترین روش برای تشخیص شروع دیابت در آینده است و اگر از آن استفاده نشود، بسیاری از آنها تشخیص داده نشده و درمان نمی شوند. «انبوهی از داده‌های اپیدمیولوژیک» تأیید هدف برتر را در استفاده از PG 1 ساعته (گلوکز پلاسما) نسبت به PG حتی ناشتا (FPG)، HbA1c و PG 2 ساعته در گروه‌های قومی، جنسیتی و سنی هدایت کرد.
مایکل برگمن، که به همراه Jaakko Tuomilehto رئیس پنل متخصص بود، می‌گوید: «بسیاری از افراد هستند که از طریق آزمایش HbA1c یا FPG تشخیص داده نمی‌شوند، اما اگر OGTT داده شود، احتمال ابتلا به IH در آنها بیشتر است. یا T2D. مشخص شده است که PG 1 ساعتی نشانگر زیستی حساس تری برای شناسایی زودهنگام این افراد پرخطر است.
این بیانیه توسط یک پانل بین المللی متشکل از 22 متخصص از 15 کشور تهیه شده و اخیراً در هفدهمین کنفرانس بین المللی فناوری های پیشرفته، درمان دیابت در فلورانس ایتالیا ارائه و به صورت آنلاین در تحقیقات دیابت و تمرین بالینی.
وی. موهان، رئیس بنیاد تحقیقات دیابت مدرس، که سازمانش نماینده هند در این پانل بود، توضیح داد که مقدار یک ساعت تا دهه 1980 اندازه‌گیری می‌شد.
در واقع، ما از پنج مقدار اندازه گیری شده در نقاط مختلف OGTT استفاده کردیم. در طول سال‌ها، آن را به روزه و ارزش دو ساعته تقلیل دادند. ما به انجام نمونه‌برداری یک ساعته در مرکز خود ادامه دادیم و در آن زمان بود که متوجه شدیم 155 میلی‌گرم در دسی‌لیتر مقدار قطعی حیاتی است.
در تعامل با متخصصان دیگر در سراسر جهان، از جمله مایکل برگمن، مشخص شد که در سطح جهانی توافق بر روی 155 میلی گرم در دسی لیتر در یک ساعت پس از OGTT وجود دارد.
دکتر موهان توضیح داد: “هرچه از 155 میلی گرم در دسی لیتر بالاتر رود، شانس فرد برای رفتن به IH بیشتر است.” در بیانیه آمده است که هر مقدار بیش از 209 میلی گرم در دسی لیتر باشد و در نظر گرفته شود که فرد مبتلا به دیابت است.