دیوان عالی مراحل را برای بیماران لاعلاج برای انصراف از درمان تسهیل می کند


درخواست‌ها مبنی بر اینکه دستورالعمل‌های حکم دادگاه عالی ۲۰۱۸ که اجازه اتانازی غیرفعال را می‌دهد، تقریباً غیرممکن بوده است.  فایل

درخواست‌ها مبنی بر اینکه دستورالعمل‌های حکم دادگاه عالی ۲۰۱۸ که اجازه اتانازی غیرفعال را می‌دهد، تقریباً غیرممکن بوده است. فایل | اعتبار عکس: هندو

یک شعبه قانون اساسی دیوان عالی کشور «موانع غیرقابل عبور» را برای اجرای دستورالعمل‌های پزشکی پیشرفته بیماران لاعلاج که قابل درمان یا امید نیستند، برداشته است تا از درمان پزشکی خودداری کنند و با عزت بمیرند.

پزشک معالج و بیمارستانی که از بیماران مراقبت می کند، نقش اصلی را در حکم دادگاه ایفا می کنند.

هیئت پنج نفره به رهبری قاضی کی. ام جوزف به طور کلی این حکم را در دادگاه در 24 ژانویه تشریح کرده بود. دستور نهایی در 3 فوریه منتشر شد.

دادگاه دستورالعمل‌های مشخصی از یک دادگاه قانون اساسی قبلی را ساده می‌کند، در حالی که اجازه اتانازی غیرفعال را در مورد نحوه اجرای دستورالعمل‌های پزشکی پیشرفته می‌دهد. این پرونده پس از ادعاهایی مبنی بر اینکه اجرای دستورات در حکم 2018 تقریباً غیرممکن است، به دادگاه بازگشته بود.

برای یکی، یک دستورالعمل پزشکی پیشرفته (AMD)، بر اساس حکم 2018، نه تنها به امضای دو شاهد مستقل نیاز داشت، بلکه باید توسط یک قاضی قضایی نیز متقابل امضا می شد.

در دستور فعلی خود که توسط قاضی جوزف تألیف شده است، دادگاه گفته است که باید توسط مجری/بیمار و شاهدان مستقل در حضور یک دفتر اسناد رسمی یا افسر رسمی که رضایت خود را از داوطلبانه بودن و بدون اجبار اجرای AMD ثبت کند، امضا شود. . کپی های AMD به بستگان نزدیک، پزشک خانواده و یک افسر ذی صلاح از شرکت شهرداری یا پانچایات مربوطه تحویل داده می شود. AMD، در صورت انتخاب مجری، ممکن است بخشی از سوابق سلامت دیجیتال شود.

در زمان اجرای آن، یعنی زمانی که مجری بیمار لاعلاج باشد و پس از درمان طولانی، امیدی به درمان یا بهبودی نداشته باشد، پزشک معالج در بیمارستان از اصالت AMD اطمینان حاصل می کند و آن را با کپی در سلامت دیجیتال مقایسه می کند. سوابق، با بستگان در مورد این گزینه مشورت کنید که ترک مراقبت “بهترین انتخاب” خواهد بود.

سپس بیمارستان یک هیئت پزشکی اولیه با پزشک معالج و دو متخصص تشکیل می دهد که وضعیت بیمار را ظرف 48 ساعت بررسی می کنند. سپس یک هیأت پزشکی ثانویه تشکیل می شود که رئیس پزشکی منطقه اعضا را معرفی می کند. این هیئت مجدداً در عرض 48 ساعت وضعیت بیمار را مجدداً بررسی می کند و یافته های خود را در مورد اینکه آیا مراقبت های پزشکی یا حمایت های زندگی را لغو کند یا خیر ارائه می دهد.

سپس بیمارستان باید یافته‌های هیئت اولیه و ثانویه را به همراه رضایت بستگان قبل از اجرای AMD به قاضی قضایی منتقل کند.

در صورتی که هیأت‌ها از اجرای AMD امتناع ورزند، شخص ذکر شده در آن یا پزشک معالج یا بیمارستان می‌تواند به دادگاه عالی مربوطه مراجعه کند. رئیس دیوان عالی یک شعبه را تشکیل خواهد داد که می تواند کمیته ای مستقل از پزشکان متخصص در زمینه های پزشکی عمومی، نفرولوژی، نورولوژی، انکولوژی، رادیولوژی و مراقبت های ویژه تشکیل دهد.

دادگاه برای مواردی که AMD وجود ندارد نیز پیش بینی کرده است.

در چنین مواردی، پزشک معالج می تواند به بیمارستان اطلاع دهد که یک هیئت پزشکی اولیه را تشکیل می دهد. هیئت مدیره با خانواده یا دوست یا قیم بعدی بیمار ملاقات می کند و در مورد رضایت صحبت می کند. جلسه باید به صورت کتبی ضبط شود. سپس همان روندی که در مواردی که AMD وجود دارد دنبال می شود.

دادگاه دستور داده است که دستور خود را به همه دبیران بهداشت، سردفتران دادگاه‌های عالی و افسران ارشد پزشکی در ایالات و قلمروهای اتحادیه ارسال کند.