افراد شادمان: یکی از کارگران گیگ که با سرعت از طریق یک جاده مادورای زیر آفتاب سوزان می گذرد تا روز یکشنبه غذا تحویل دهد. | اعتبار عکس: R. ASHOK
تابستان امسال به طرز غیر قابل تحملی گرم است. پزشکان به مردم توصیه می کنند برای جلوگیری از گرمازدگی در خانه بمانند. و مردم با خوشحالی این کار را می کنند. اما همه مردم این تجمل را ندارند. مانند کارگر کنسرت N. Muralidharan، 28 ساله، از Melur. او مجبور است برای امرار معاش روزانه حداقل 12 ساعت در زیر آفتاب سوزان کیلومترها و مایل ها را رکاب بزند. مانند او، هزاران نفر هستند که برای تامین غذای خانواده خود چاره ای جز کار در فضای باز ندارند.
با توجه به اینکه سطح جیوه در چندین بخش از ایالت مانند مادورای، راماناتاپورام، ارود و تیروچی در حدود 40 درجه سانتیگراد است، اداره هواشناسی ترس از موج گرما در تامیل نادو را کاهش داده است.
آقای Muralidharan که در ایستگاه اتوبوس در Anna Nagar منتظر بود و به تلفن همراه خود خیره شده بود و منتظر بود تا دستور بعدی او ظاهر شود، می‌گوید: «از آنجایی که دانشگاه را کامل نکرده‌ام، نمی‌توانم کار رسمی انجام دهم. به جای کار کردن به عنوان یک کارگر غیررسمی، فکر کردم که تحویل غذا در خانه گزینه بهتری است، شغلی متناسب با تغییر زمان.
در همین لحظه او پیامی دریافت می کند. او باید در رستورانی که در دو کیلومتری آن قرار دارد سفارش غذا بگیرد. قبل از پوشیدن کلاه ایمنی یک دستمال عرق کرده روی سرش می بندد و سرعت می گیرد.
گرمای شدید یا باران شدید، افرادی مانند او باید عجله کنند و تا آنجا که ممکن است در یک روز زایمان کنند. توصیه های پزشک در مورد پرهیز از فعالیت های خارج از منزل، حمل چتر، نوشیدن لیسی و غیره برای هیدراته ماندن برای افرادی مانند او غیر عملی است.
دولت ایالتی، به نوبه خود، چندین طرح اقدام گرمایی (HAPs) ویژه مناطق را طراحی کرده است. این طرح‌ها، مقامات محلی را در آماده‌سازی و واکنش به خطرات ناشی از موج گرما با ایجاد مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای بخش‌های مختلف مانند بهداشت، کار و کشاورزی برای کاهش رنج راهنمایی می‌کند.
با این حال، یک گزارش توسط مرکز تحقیقات سیاست می گوید که HAP ها، که تعداد بسیار کمی از آنها در سطح شهر وجود دارد، برای مدیریت چالش های محلی و زمینه خاص طراحی نشده اند. با استفاده از این طرح ها، نه می توان مسائل مربوط به گرما در افراد آسیب پذیر را شناسایی کرد و نه به آنها پرداخت.
این بسیار مهم است زیرا مردم گرما را به یک شکل تجربه نمی کنند. عوامل اجتماعی مانند موقعیت اقتصادی، جنسیت، طبقه، قدرت سیاسی و اشتراک ایده‌های منتشر شده در رسانه‌های اجتماعی، همگی در نحوه درک و واکنش مردم در مناطق شهری به شرایط گرما دخیل هستند.
M. Vetriselvan از Poovulagin Nanbargal، یک سازمان مبتنی بر محیط زیست، می‌گوید: «اخیراً کارگران گیگ که یکی از محصولات شهرنشینی هستند، نادیده گرفته شده‌اند و از همه مکانیسم‌های حمایت از کار که می‌توانند از حقوق آنها محافظت کنند، حذف شده‌اند.»
از آنجایی که شرکت‌هایشان آنها را شریک می‌نامند، نمی‌توانند تحت هیچ یک از مکانیسم‌های نظارتی قرار بگیرند. کارگران ساختمانی که کارگران بخش غیرسازمان تلقی می شوند، می توانند توسط اداره رفاه کار نظارت شوند. اما کارگران گیگ سیستم مناسبی برای رسیدگی به شکایات ندارند.
HAP که هدف آن مبارزه با افزایش دما است، راه حل محکمی برای مقابله با این مسئله در درازمدت ندارد. پیش‌بینی اداره هواشناسی مبنی بر موج گرما و هشدار نارنجی برای چند منطقه تنها باعث افزایش نگرانی در میان دانشمندانی شده است که معتقدند این روند در روزهای آینده با قدرت تکرار خواهد شد.
او می‌گوید: «بنابراین، به‌جای صدور بایدها و نبایدهای مرسوم برای کنار آمدن با تابستان، که به هر حال اصلاً مفید نیست، باید یک استراتژی دقیق برای کاهش درد و رنج بی‌صداها در نظر گرفته شود».