توضیح داده شده | آیا داشتن یک رهبری چرخشی در AIIMS ایده خوبی است؟


در 16 ژوئن 2021، جلسه بدنه مؤسسه مرکزی مؤسسه علوم پزشکی سراسر هند (AIMS)، دهلی نو، به ریاست وزیر بهداشت اتحادیه، پیشنهادی را برای داشتن رهبری چرخشی در بهترین مؤسسات پزشکی هند، از جمله مؤسسات جدیدتر مورد بحث قرار داد. AIIMS و موسسه تحصیلات تکمیلی آموزش و تحقیقات پزشکی در Chandigarh.

(نویسنده رئیس بخش PGIMER است.)

در آگوست 2022، وزیر بهداشت کمیته ای پنج نفره را تشکیل داد تا این پیشنهاد را به طور عمیق مورد بررسی قرار دهد و همچنین ورودی ها و بازخورد موسسات پزشکی مختلف دولتی را در مورد این ایده جویا شود.

به طور قابل پیش بینی، این اعلامیه باعث خشم بسیار زیادی در هر دو طرف این موضوع شد و مجموعه ای از نظرات مختلف را کشف کرد. اما بررسی دقیق ما را به دو نتیجه می رساند – یکی: در مورد مجموعه چیزهایی که همه می توانیم در مورد آنها توافق داشته باشیم. و دو: در مورد آنچه که باید قبل از اینکه یک سیستم رهبری چرخشی به طور منطقی در این مؤسسات اجرا شود، وجود داشته باشد.

چیزی که ما می توانیم در مورد آن توافق کنیم

اول، برخی از بخش‌ها با مشکلاتی روبرو هستند و برخی از آنها دارای روسای بخش ناکارآمد (HODs) هستند – در حالی که برخی از بخش‌ها واقعاً خوب عمل کرده‌اند، که HOD ها شایسته تقدیر هستند.

دوم، AIIMS دهلی و PGIMER Chandigarh با وجود سیستم فعلی از زمان آغاز به کار خود به مراکز آموزشی، تحقیقاتی و مراقبت از بیمار برجسته تبدیل شده‌اند.

سوم، ما باید بپذیریم که سیستم چرخشی دارای عناصر مفیدی است، و در عین حال بپذیریم که گلوله نقره‌ای برای همه بیماری‌هایی که مؤسسه‌های پیشرو ما را مبتلا کرده‌اند، نخواهد بود. به هر حال هیچ سیستمی نمی تواند بی عیب و نقص باشد.

چهارم، تغییر سیستم موجود به سیستم رهبری چرخشی یک ایده رادیکال است. ایده‌های رادیکال می‌توانند ساختارهای موجود را به نفع خود متحول کنند یا آنها را نابود کنند، شاید به‌طور غیرقابل برگشت.

آنچه باید در جای خود باشد

بنابراین، چه کاری می توان انجام داد؟ ما می‌توانیم بخش‌هایی را شناسایی کنیم که مشکلات قابل اندازه‌گیری دارند و یک ارزیابی علیت انجام دهیم تا تعیین کنیم آیا این مسائل محصول یک HOD ناکارآمد هستند یا خیر. با این حال، اگر یک HOD مسئول تشخیص داده شود، مشخص نیست که چگونه می‌توان یا باید ادامه داد.

همچنین می‌توانیم خواستار محدود کردن شدید اختیارات HOD ها شویم، مانند لغو نیاز به امضای آن‌ها با عباراتی از نوع «توصیه و ارسال شده»، که زمانی که یک عضو هیئت علمی یک پروژه تحقیقاتی را برای تأیید کمیته اخلاق ارائه می‌کند، معمول است. . (شخصاً مخالف ساختارهای قدرت سلسله مراتبی هستم.)

این مسائل و موارد مشابه ما را به مطلوب ترین نتیجه منطقی می رساند: قبل از اجرای یک ایده گسترده مانند چرخش رهبری در حدود هزار بخش در این مؤسسات، باید یک بازبینی یا ممیزی سیستماتیک توسط محققان مستقل (برخلاف مقامات) بدون هیچ عنوان انجام شود. سهم در نتیجه

موسساتی مانند IITs، JIPMER، و سایر موسسات و دانشگاه‌های علوم پزشکی/همبسته، که این سیستم برای سال‌ها در آنجا برقرار بوده است، می‌توانند به عنوان مقایسه‌کننده‌های عالی عمل کنند.

اولین وظیفه محققانی که این تحلیل سیستماتیک را انجام می دهند، تخمین شیوع HOD های ناکارآمد خواهد بود. سپس، آنها باید پارامترهای ارزیابی را شناسایی کنند.

این موارد می‌تواند شامل معیارهای مراقبت از بیمار، شاخص‌های آموزشی، مقیاس‌های رتبه‌بندی، تحقیقات (کیفیت و همچنین کمیت)، تعداد انتشارات تحقیقاتی، همکاری‌های خارجی، شکایات علیه HOD‌هایی باشد که در موسسات وجود دارد، و موارد درگیری داخلی در سابقه. مقالات منتشر شده، سوابق سازمانی، و سایر مواد باید برای همین مورد دسترسی داشته باشند – که توسط تحقیقات کیفی با پیروی از بهترین روش‌شناسی تکمیل شود. (این لیست به هیچ وجه کامل نیست.)

اگر این بررسی نشان دهد که شیوع HOD های ناکارآمد بیشتر از 95٪ است، برای مثال، مورد رهبران چرخشی ممکن است بیشتر از مواردی باشد که نشان دهد HOD های ناکارآمد کمتر از 5٪ هستند.

مجموعه‌ای از پارامترهای انتخاب‌شده برای بازبینی همچنین می‌تواند امکان وارد کردن آسیب‌های جبران‌ناپذیر با رهبری چرخشی و همچنین فضایی را برای سیستم‌های جایگزین که از دام‌های موجود اجتناب می‌کنند را تعریف کند.

همه ما ادعا می کنیم که از پزشکی مبتنی بر شواهد پیروی می کنیم. هنگامی که چنین شواهدی تولید و منتشر شد (ترجیحاً از طریق یک مجله معتبر)، و اگر برتری بی چون و چرای یک سیستم را نسبت به سیستم دیگر نشان دهد، باید آن شواهد را دنبال کنیم – برخی ممکن است با خوشحالی این کار را انجام دهند، برخی دیگر ممکن است با اکراه این کار را انجام دهند. سمت راهرویی که در حال حاضر روی آن می‌افتند.

نویسنده بحث با همکاران و همتایان خود در AIIMS دهلی، JIPMER، و PGIMER Chandigarh را که منجر به این مقاله شد تأیید می کند.

سمیر مالهوترا در PGIMER Chandigarh کار می کند. نظرات بیان شده در اینجا شخصی است.