آ هجوم گزارش‌ها از مرگ‌های ناگهانی منجر به نگرانی‌های زیادی در بین مردم شده است. آب بیشتر با پیشنهادات سی تی اسکن به عنوان یک آزمایش غربالگری در همه افراد از جمله افراد مناسب، فعال و غیره سالم گل آلود شده است.
شکی نیست که معاینات منظم سلامت یا تست های غربالگری یک استراتژی مهم برای پیشگیری از بیماری های قلبی است. سؤالات کلیدی این است که چه کسی باید غربالگری شود، با استفاده از چه آزمایشی و هر چند وقت یکبار. ما در مورد اصول دخیل و انتخاب آزمون های مناسب در چنین تصمیماتی بحث می کنیم.
غربالگری قلب
مرگ‌های ناگهانی (مرگ در عرض 24 ساعت پس از علائم) معمولاً ناشی از حملات قلبی، ناهنجاری‌های ریتم قلب یا سکته است. ایسکمی یا کاهش جریان خون به قلب زمانی رخ می دهد که شریان تامین کننده آن به دلیل رسوب چربی مسدود شود. این می تواند ناگهانی باشد مانند حمله قلبی، که در آن یک لخته خون بر روی یک انسداد خفیف تشکیل می شود یا، همانطور که بیشتر رایج است، تجمع موذیانه آهسته که منجر به درد در قفسه سینه با فعالیت بدنی می شود. حالت اولی یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که نیاز به توجه فوری دارد، در حالی که حالت دوم یک وضعیت خوش خیم تر است که می تواند با داروها و گاهی استنت ها یا جراحی کنترل شود.
هدف اصلی هر آزمایش برای غربالگری یا تشخیص زودهنگام، انتخاب افراد مبتلا به بیماری احتمالی و تایید آن با آزمایش دیگری است. آزمایش‌های غربالگری معمولاً ارزان هستند و به راحتی قابل اجرا در مقیاس بزرگ هستند در حالی که آزمایش‌های تأییدی منابع فشرده هستند. همه آزمایش‌های غربالگری، و برای این موضوع، هر آزمایشی، بر اساس تجزیه و تحلیل ریسک و فایده توصیه می‌شود. همه آزمایشات دارای خطراتی هستند و انجام آنها به ویژه در افراد سالم به تعداد زیاد (پیش نیاز آزمایش غربالگری) باید به دقت بررسی شود.
نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که همه آزمایش ها، به درجات مختلف، افراد مبتلا به بیماری را به اشتباه به عنوان غیر بیمار طبقه بندی می کنند. این دسته بندی های غلط پیامدهایی دارد. برای آزمایش غربالگری، ما معمولاً در سمت حساسیت بالاتر اشتباه می کنیم (که در آن اشتباهاتی را می پذیریم که یک فرد بدون بیماری را به عنوان بیمار برچسب گذاری می کند اما نه برعکس). این به این دلیل است که برچسب زدن به یک فرد مبتلا به یک بیماری به عنوان سالم، به او احساس امنیت کاذب می‌دهد و پیامدهای قانونی نیز دارد. همچنین، آزمایش‌های غربالگری آزمایش‌های یک‌باره نیستند و نیاز به تکرار در فرکانس‌هایی دارند که به سرعت پیشرفت بیماری بستگی دارد.
آزمایش‌های رایج برای تشخیص بیماری‌های قلبی، الکتروکاردیوگرام (ECG)، اکوکاردیوگرافی، ورزش یا تست استرس و آنژیوگرافی است.
ECG، یک آزمایش بسیار مفید برای تشخیص حملات حاد قلبی، نقش محدودی در تشخیص حمله قلبی آینده دارد. اکوکاردیوگرافی در مورد ظرفیت پمپاژ ماهیچه های قلب و عملکرد دریچه های قلب به ما می گوید اما در مورد انسداد عروق به ما نمی گوید. تست‌های ورزشی (که معمولاً به عنوان TMT شناخته می‌شوند)، که در آن ECG، اکوکاردیوگرافی یا آزمایش رادیونوکلئید بعد از ورزش انجام می‌شود و قلب را تحت «استرس» قرار می‌دهد، می‌تواند وجود انسداد قلب را نشان دهد. تست‌های استرس مختلف دقت متفاوتی دارند، در حالی که اکوکاردیوگرافی و تست‌های رادیونوکلئیدی بالاتر از ECG ورزش هستند. بعدی مطالعات تصویربرداری است که در آن ما مستقیماً شریان های قلب را برای انسداد مجسم می کنیم. در ابتدا تنها با قرار دادن لوله‌ها در بدن امکان‌پذیر بود، فناوری سی‌تی اسکن فعلی به آنها اجازه می‌دهد تا به صورت غیرتهاجمی با دقت قابل قبولی انجام شوند.
کدام مناسب است؟
انتخاب یک تست غربالگری برای استفاده در مقیاس بزرگ بر اساس ارزیابی ریسک ها، مزایا، هزینه و پارامترهای عملی است. خطرات شامل خطر رویه و همچنین برچسب گذاری نادرست است. به عنوان مثال، استرس ECG هنگامی که به عنوان یک آزمایش غربالگری در بیماران جوان بدون علامت انجام می شود، بسیاری از موارد مثبت کاذب را نشان می دهد. این منجر به اضطراب غیرضروری و آزمایش های بی دلیل بیشتر برای تأیید یا رد یافته های آن می شود. این بدان معنا نیست که این آزمایشات بی فایده هستند، فقط برای غربالگری انبوه انسداد قلب مناسب نیستند. تست استرس اکوکاردیوگرافی/رادیونوکلید و سی تی آنژیوگرافی دقت قابل قبولی دارد و می تواند انسداد و در نتیجه افراد در معرض خطر بالاتر برای حوادث قلبی آینده را تشخیص دهد. اما دلیل پودینگ در خوردن آن است که می گویند.
یک مطالعه بزرگ دانمارکی که سال گذشته منتشر شد، نشان داد که جمعیتی که به خوبی از نظر عوامل خطر بیماری قلبی تحت درمان قرار گرفته‌اند، از آزمایش‌های اضافی از جمله سی‌تی اسکن سودی نبرده‌اند. یک مطالعه در مقیاس بزرگ قبلی که در افراد مبتلا به دیابت و در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی و همچنین انسدادهای خاموش انجام شده بود، که آنها را مستعد پیامدهای فاجعه‌بار ناگهانی می‌کرد، همچنین هیچ فایده‌ای از انجام سی‌تی آنژیوگرافی غربالگری را نشان نداد. هر دو مطالعه به وضوح نشان دادند که درمان خطرات سنتی بیماری قلبی کافی است.
جنبه عملی
در زمینه هند، حدود 25-30٪ (350-400 میلیون نفر) هندی ها بالای 40 سال هستند. این تست های تصویربرداری در اکثر بیمارستان های منطقه ای در هند و حتی در برخی از دانشکده های پزشکی در دسترس نیستند. علاوه بر این، این آزمایش ها در بخش دولتی یا خصوصی حدود 6000 تا 15000 روپیه هزینه دارند. بنابراین، قبل از اینکه بخواهیم در چنین برنامه‌ای شرکت کنیم، باید از خود بپرسیم که چگونه این آزمایش‌ها در دسترس اکثریت مردم قرار می‌گیرد. آیا سیستم بهداشتی ما آماده پاسخگویی به کسانی است که در این آزمایشات آزمایش مثبت می کنند یا خیر. آیا ما آماده مقابله با خطرات کوچک اما قطعی از جمله قرار گرفتن در معرض تشعشعات این آزمایش‌ها در زمانی که میلیون‌ها انسان سالم در معرض آن قرار می‌گیرند، هستیم و آیا دولت‌ها باید در این برنامه سرمایه‌گذاری کنند.
با در نظر گرفتن این موضوع، می بینیم که نه شواهد و نه ملاحظات عملی از توصیه انجام سی تی اسکن در بزرگسالان سالم برای جلوگیری از مرگ ناگهانی قلبی پشتیبانی نمی کنند. سی‌تی آنژیوگرافی در مقیاس بزرگ به‌ویژه منجر به چیزی می‌شود که در اصطلاح قلب‌شناسی به آن رفلکس «اکولو-تنوتیک» می‌گویند، یعنی استنت‌ها و جراحی‌های غیرضروری برای افرادی که می‌توانستند تنها با داروها نیز مدیریت شوند.
جاده پیش رو
با این حال، این بدان معنا نیست که ما از ابزارهای عالی پزشکی مدرن استفاده نمی کنیم. کاری که ما باید انجام دهیم این است که نسبت ریسک یا هزینه به سود را بهبود بخشیم. این را می توان با استفاده از این آزمایش ها در مجموعه کوچکتری از افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به بیماری ایسکمیک قلبی هستند، انجام داد. خطر بالا را می توان با غربالگری عوامل خطر شناخته شده مانند مصرف دخانیات، چاقی، فشار خون بالا، دیابت، کلسترول خون بالا و سابقه خانوادگی بیماری قلبی زودرس تعیین کرد. این تست‌ها ارزان هستند، بخشی از معاینات اجرایی استاندارد هستند و در بیمارستان‌های منطقه در دسترس هستند. کاهش هزینه آزمایش با سی‌تی آنژیوگرافی (افراد کمتری که آزمایش می‌شوند) و افزایش کارایی (بیشتر از کسانی که آزمایش می‌شوند بیماری دارند)، نسبت هزینه به فایده مطلوبی را به همراه خواهد داشت.
رویکرد اصلی ما برای پیشگیری از مرگ‌های قلبی باید ترویج عادات سالم در میان جمعیت‌ها در تمام سنین باشد. علاوه بر این، همه بزرگسالان را می توان از نظر این عوامل خطر غربالگری کرد و در مورد سبک زندگی سالم مشاوره گرفت و در صورت نیاز، با داروها درمان شوند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد هر آزمایشی که فراتر از این آزمایشات ساده انجام می شود، از حملات قلبی یا مرگ ناگهانی جلوگیری می کند.
بنابراین، افرادی که می خواهند ترس خود را از مرگ ناگهانی کاهش دهند، توصیه های پزشک خود را دنبال کرده و خطر خود را کاهش دهند. این رویکرد مبتنی بر شواهد «بهترین» استراتژی کنونی برای جلوگیری از چندین مرگ زودرس است، بدون پزشکی‌سازی جامعه و بدون اثبات درستی آلدوس هاکسلی که گفت: «علم پزشکی چنان پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته است که به سختی انسان سالمی باقی مانده است».
دکتر آناند کریشنان استاد پزشکی اجتماعی و دکتر آمبوج روی استاد قلب و عروق در موسسه علوم پزشکی سراسر هند، دهلی نو هستند.