غذاهایی مانند ماهی، میوه‌ها و سبزیجات گران‌تر هستند و این امر را به یک عامل اجتماعی در افزایش موارد دیابت تبدیل می‌کند. نیهال توماس، استاد ارشد بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم، کالج پزشکی کریستین، ولور، گفت: ما باید راه‌هایی برای پرورش غذای سالم‌تر پیدا کنیم و شاید آنها را از طریق طرح‌های دولتی ارائه کنیم تا آنها را مقرون به صرفه‌تر و در دسترس‌تر کنیم. | اعتبار عکس: C. Venkatachalapathy
غذاهای سرشار از کربوهیدرات ارزان هستند، در حالی که غذاهایی که فیبر بالایی دارند و بنابراین سالم‌تر هستند، گران‌تر هستند و این یکی از عوامل مؤثر در شیوع بالای دیابت در هند است.
غذاهایی مانند ماهی، میوه‌ها و سبزیجات گران‌تر هستند و این امر را به یک عامل اجتماعی در افزایش موارد دیابت تبدیل می‌کند. نیهال توماس، استاد ارشد بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم، کالج پزشکی کریستین، ولور، گفت: ما باید راه‌هایی برای پرورش غذای سالم‌تر پیدا کنیم و شاید آنها را از طریق طرح‌های دولتی ارائه کنیم تا آنها را مقرون به صرفه‌تر و در دسترس‌تر کنیم.
پروفسور توماس در یک کنفرانس مطبوعاتی در 30 ژوئن صحبت می کرد تا در مورد دو مقاله اخیر که او یکی از نویسندگان آنها است، “نابرابری جهانی در دیابت 1” و “نابرابری جهانی در دیابت 2” که در مجله پزشکی منتشر شده است صحبت کند. لانست. شیوانی آگاروال از کالج پزشکی آلبرت اینشتین، نیویورک نویسنده مسئول مقاله بود. دیگر مشارکت کننده هندی چیتارانجان یاجنیک از مرکز تحقیقات بیمارستان KEM در پونا بود.
همچنین بخوانید | مطالعه نشان می دهد که 11 درصد از جمعیت هند دیابتی هستند در حالی که 15.3 درصد ممکن است پیش دیابتی باشند.
پروفسور توماس با اشاره به اینکه چگونه الگوهای رژیم غذایی ما در طول چند دهه گذشته تغییر کرده است، گفت ارزن های سالم تر، که زمانی در مناطق روستایی هندوستان رایج بود، اکنون با برنج صیقل داده شده جایگزین شده است. اهمیت ارزن را نمی توان نادیده گرفت. دولت باید راه هایی برای تامین ارزن بیابد. باید مشوق هایی را برای غذاهای غنی از فیبر فراهم کند و غذاهای غنی از کربوهیدرات را از بین ببرد و در عین حال معیشت ذینفعان را در نظر داشته باشد.
عوامل تعیین کننده تاریخی
در حالی که هزینه بالای غذای سالم یک عامل تعیین کننده اجتماعی کنونی در همه گیری دیابت در کشور بود، پروفسور توماس همچنین عوامل تعیین کننده بزرگتر و تاریخی را برجسته کرد: استعمار و قحطی. او گفت که هر دوی اینها به آموزش ضعیف، پایین بودن اقشار اقتصادی-اجتماعی و کاهش تصمیم گیری در میان زنان کمک می کند، که به گفته او اکنون همه اینها عوامل انفجار بیماری های غیرواگیر در کشور هستند.
عامل دیگر فنوتیپ صرفه جویی بود: ارتباط بین وزن کم هنگام تولد و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2. پروفسور توماس گفت که وزن کم هنگام تولد معمولاً از چندین نسل سوء تغذیه در خانواده ناشی می شود و معکوس شدن آن نیز می تواند چندین نسل طول بکشد. مشخص شد که وزن کم هنگام تولد با پانکراس کوچکتر، افزایش چربی و عضلات کوچکتر مرتبط است که در نهایت منجر به افزایش خطر ابتلا به دیابت و همچنین افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا می شود، زیرا کلیه ها نیز در افرادی که وزن کم هنگام تولد داشتند کوچکتر است. . او گفت، اما خبر خوب این بود که با ورزش، این بیماران نیز می توانند چربی خود را کاهش دهند و توده عضلانی را بهبود بخشند.
او گفت که در حال حاضر، جهان حدود 53 کرور مبتلا به دیابت دارد و برآوردها نشان می دهد که این رقم تا سال 2050 به 130 کرور خواهد رسید، به ویژه در جنوب آسیا از جمله هند. او گفت و حدود نیمی از افرادی که دیابتی می شوند چاق خواهند بود و بر لزوم مقابله با چاقی به عنوان یک درمان اولیه تاکید کرد. عامل مهم دیگری که وی بر آن تاکید کرد، نیاز به غربالگری زنان جوان، به ویژه آنهایی که به ازدواج فکر می کنند، بود، زیرا دیابت بارداری، به گفته وی، “یک اپیدمی در داخل همه گیری” است.
او گفت از آنجایی که حدود 40 درصد از مبتلایان به دیابت در هند حتی نمی دانند که به دیابت مبتلا هستند و هنوز تشخیص داده نشده اند، غربالگری منظم بسیار مهم است. او گفت که این، در کنار آگاهی عمومی، تغییر سیاست ها و نوآوری در درمان که بر نیازهای هندی ها متمرکز است، می تواند راه طولانی را برای مقابله با چالش دیابت داشته باشد.