می توان فکر کرد که تقریباً شهودی است که ورزش فواید زیادی برای سلامت انسان دارد، اما همه چیز به ندرت به این سادگی است. علاوه بر «احساس خوب» که فرد از ورزش به دست می‌آورد، مداخله مبتنی بر شواهد کلیدی است، بنابراین شکار دائماً برای اثبات حقایق خاص، مکرراً در حال انجام است، و تلاش می‌کند تا دائماً پاکت را پیش ببرد.
یک مطالعه اخیر که توسط دانشگاه سیدنی انجام شد نشان داد که فعالیت بدنی منظم، با شدت متوسط تا شدید، به طور جدایی ناپذیری با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 (T2D) مرتبط است، حتی در میان افرادی که استعداد ژنتیکی نسبت به اختلال متابولیک داشتند. نتایج در شماره اخیر مجله منتشر شده است مجله پزشکی ورزشی بریتانیا.
WHO حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط در روز را برای پیشگیری از T2D توصیه می کند. نویسندگان مقاله منگیون لو و همکاران، استدلال می‌کنند که «چنین توصیه‌هایی تقریباً به طور انحصاری مبتنی بر مطالعاتی هستند که از معیارهای فعالیت بدنی گزارش‌شده توسط خود استفاده می‌کنند، که در معرض سوگیری است». آنها تصمیم گرفتند ارتباط دوز-پاسخ بین فعالیت بدنی اندازه‌گیری شده با دستگاه و T2D را مطالعه کنند و تعامل بین خطر ژنتیکی و فعالیت بدنی را در T2D ترسیم کنند. این مطالعه بر روی 59325 بزرگسال انجام شد که فعالیت بدنی ویژه آنها با استفاده از شتاب‌سنج جمع‌آوری شد.
محققان گزارش دادند افرادی که بیش از یک ساعت فعالیت بدنی متوسط تا شدید در روز انجام می‌دهند، حتی اگر استعداد ژنتیکی داشته باشند، شانس کمتری برای ابتلا به T2D دارند. طی یک پیگیری متوسط 6.8 ساله، یک ارتباط دوز-پاسخ خطی قوی بین فعالیت بدنی با شدت متوسط تا شدید و بروز T2D، حتی پس از تنظیم خطر ژنتیکی، وجود داشت. در تجزیه و تحلیل نهایی، فعال ترین گروه 68 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به T2D بودند.
«ورزش قطعاً تأثیر دارد، به ویژه در میان کسانی که استعداد ژنتیکی برای ابتلا به دیابت دارند. V. Mohan، رئیس بنیاد تحقیقات دیابت مدرس، می‌گوید: ما کاهش وزن را از طریق محدودیت کالری و تمرینات بدنی به طور معمول برای بیماران خود توصیه می‌کنیم. وی می افزاید: در طول سال ها، تعریف «ورزش ایده آل»، اگر چنین چیزی وجود داشته باشد، دچار جهش شده است و امروزه توصیه می شود حتی به مدت 15 دقیقه سه بار در روز ورزش کنید. موضوع این است که بعد از شام راه بروید. او می‌گوید: «این تأثیر عمیقی بر مدیریت قند خون دارد.
لاکشمی ساندار، متخصص طب سبک زندگی، به عمل به آنچه موعظه می کند اعتقاد دارد. او می‌گوید سبک زندگی نقشی قطعی و تعیین‌کننده در پیشگیری و مدیریت اختلالات متابولیک دارد. “من نمونه ای هستم برای اینکه چگونه فردی که ارتباط بسیار کمی با ورزش یا حتی فعالیت بدنی داشت، می تواند فعالیت سختگیرانه ای داشته باشد و از آن لذت ببرد، حتی اگر بعداً در زندگی شروع کند.” پس داستان او واقعاً الهام بخش است. یک ناهنجاری مادرزادی قلبی که به هر آرزویی از فعالیت بدنی در دوران کودکی پرداخته شده است، اما امروز او یک دونده معمولی است و در ورزشگاه وزنه های سنگین را بلند می کند.
همچنین بخوانید | مطالعه نشان می دهد که 11 درصد از جمعیت هند دیابتی هستند در حالی که 15.3 درصد ممکن است پیش دیابتی باشند.
“در واقع از 47 سالگی شروع شد. من بسیار بیمار بودم و از یک جوان لاغر وزن زیادی اضافه کرده بودم و اضافه وزن داشتم و نمی توانستم 500 متر بدون خس خس سینه راه بروم. دکتر لاکشمی توضیح می دهد که همه می گفتند به دلیل شرایطم نمی توانم ورزش کنم، اما آرام آرام راه افتادم، در مسابقه ثبت نام کردم و مسابقه را کامل کردم. از آنجا، فقط پیشرفت در سفر او با ورزش بود و امروز، او می‌گوید، در همه چیز کمک می‌کند. با این حال، او بر این واقعیت تأکید می کند که همه چیز را به صورت علمی انجام داده است و باید از جنبه های مختلف مراقبت کند.
از جمله مواردی که در فرمول او برای زندگی سالم جایگاه قابل توجهی پیدا کرده است، رژیم غذایی نیز هست. او یک الگوی غذایی را انتخاب کرده است که به نظر می رسد برای او خوب عمل کند، زیرا شعار او این است: “ورزش خوب نمی تواند از رژیم غذایی نامناسب پیشی بگیرد”.
برای R. Manoj، یک مدیر اجرایی در چنای، رسیدن به 50 مانند یک زنگ بیدارباش بود. ازدواج با حرفه‌اش، ساعت‌های طولانی کار در مطب در مناطق زمانی، چاقی، همراه با رژیم غذایی که کمترین سلامتی را داشت، زمان‌های ناهنجار وعده‌های غذایی و کمبود خواب کافی، او را به سمت دیابت و فشار خون بالا سوق داد. 5.
متخصص دیابت او به او پیشنهاد کرد که با کاهش وزن، کار با ترکیبی از رژیم غذایی و ورزش شدید شروع کند. کم کردن 25 کیلوگرم وزن در یک دوره چند ماهه ساده ترین کاری نبود که انجام دادم، اما احتمالاً بهترین کاری بود که برای خودم انجام دادم. من واقعاً سخت با یک مربی، و یک متخصص تغذیه و یک معلم یوگا کار کردم – آنها برنامه هایی را به من دادند که برای اهدافم مناسب بود. در آخرین بررسی من، کار خون تقریباً کامل است. شمارش قند خون در محدوده قابل قبولی است و خوانش فشار خون به طور مداوم خوب است.
دکتر لاکشمی می گوید که یک رژیم غذایی خوب و ورزش، مانتراهای دوقلو هستند. کاهش کالری باید در یک مقطع زمانی متوقف شود. نمی توان کالری مصرفی را بی وقفه کاهش داد. ترفند این است که با ورزش تعادل برقرار کنید، چیزی که من توصیه می کنم پیاده روی یا دویدن 3/4 روز در هفته و 2-3 روز تمرین قدرتی است. بعداً به عضله سازی کمک می کند، که به عضله کمک می کند تا از گلوکز خون ذخیره شده بهتر استفاده کند و منجر به کاهش گلوکز خون شود.
دکتر موهان خاطرنشان می کند، با این حال، مطمئناً “سالم” بودن و ماندن در این راه هزینه دارد. در سرتاسر جهان، ارزان‌ترین غذاها احتمالاً کمتر سالم هستند و با تبدیل شدن ورزش به قربانی سبک زندگی کم تحرک مدرن، عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر در حال افزایش است. «کسی که فقیر است، نمی تواند یک مربی داشته باشد یا حتی ممکن است وقت نداشته باشد که به درستی تمرین کند. بهترین راه برای رفع این مشکل، داشتن فضاهای عمومی (پارک ها، زمین های بازی) کافی برای پیاده روی و/یا ورزش است.
او به موفقیت آزمایش مستعمره آسیا اشاره می کند، که تلاش های محلی را برای ایجاد محیط های مناسب برای پیاده روی که نتایج مثبتی برای جامعه به همراه داشت را به نمایش گذاشت. پس از اینکه یک مطالعه اپیدمیولوژیک شیوع بالای دیابت را در یک جامعه مستقر در چنای نشان داد، مردم آنجا تشویق شدند تا کاری در مورد نیاز به ورزش بدنی انجام دهند. آنها منابع را جمع کردند و پارکی ایجاد کردند که در آن می توانستند به طور منظم ورزش کنند. مطالعات پیگیری حاکی از تاثیر بهبود بخش ورزش بر پارامترهای سلامت اعضای این جامعه بود.
شاشانک جوشی، متخصص غدد و رئیس آکادمی دیابت هند، معتقد است که هند باید راهنمای فعالیت های بدنی خاص خود را داشته باشد «زیرا ما sarcopenic هستیم – یعنی توده عضلانی کمتر یا چربی نازک». او توضیح می‌دهد: «راهنمای ما شامل 60 دقیقه فعالیت بدنی روزانه با هر 3 مورد است – تمرینات مقاومتی هوازی، تقویت عضلات و گرمازایی منظم (فعالیت غیر ورزشی) (تعریف شده به عنوان بخشی از انرژی مصرفی روزانه ناشی از فعالیت بدنی خود به خودی که به‌طور خاص انجام نمی‌شود. نتیجه ورزش داوطلبانه”). این به این معنی است که ما باید بیشتر حرکت کنیم و بیشتر «بی‌تحرک» باشیم. تمرین‌های سنتی یوگا از جمله تمرین‌هایی مانند سوریا ناماسکار برخی از این موارد را شامل می‌شوند. با این حال، او بسیار واضح است که نیاز به تولید شواهد مناسب، از طریق کارآزمایی‌های کنترل تصادفی، در این زمینه وجود دارد.
از او مانترای مورد علاقه اش را بخواهید و دکتر جوشی به طور خودجوش می گوید: «کمتر بخور، آهسته و به موقع غذا بخور، عضله بساز و بیشتر حرکت کن، حداقل ۷ ساعت خوب بخواب و لبخند بزن». و بخش خندیدن، احتمالاً به‌طور طبیعی زمانی اتفاق می‌افتد که احساس کنید اندورفین‌های خوبی پس از تمرین‌های واقعاً نیروبخش به مغز شما سرازیر می‌شوند، حتی اگر درست در طول تمرین خود پیروز شوید.