مقررات جدید ART محدودیت‌هایی را بر تعداد دفعاتی که یک اهداکننده، مرد یا زن می‌تواند اهدا کند (اسپرم/اووسیت) در طول زندگی خود اعمال می‌کند و محدودیت‌های سنی را برای اهداکنندگان مشخص می‌کند. تصویر نشان می دهد که یک جنین شناس روی یک پتری دیش در یک کلینیک باروری کار می کند. فایل | اعتبار عکس: AP
در اوایل سال جاری، وزارت بهداشت مقررات فناوری کمک باروری (ART)، 2023 را ابلاغ کرد که هدف آن ارائه مراقبت‌های پزشکی و امنیت بهتر به اهداکنندگان و بیماران است.
اما مقررات جدید هزینه‌های پزشکی فوق‌العاده‌ای را افزایش داده است و به گفته خودی‌های صنعت، به دلیل محدودیت و محدودیت در دسترس بودن منابع از نظر اهداکنندگان، به چالشی برای درمان پزشکان و زوج‌هایی که می‌خواهند از طریق ART بچه دار شوند، تبدیل شده است.
مقررات جدید ART محدودیت‌هایی را بر تعداد دفعاتی که یک اهداکننده، مرد یا زن می‌تواند اهدا کند (اسپرم/اووسیت) در طول زندگی خود اعمال می‌کند و محدودیت‌های سنی را برای اهداکنندگان مشخص می‌کند.
این ماده بیان می‌کند که اهداکننده تخمک باید یک زن متاهل (افرادی که حداقل یک بار در زندگی خود ازدواج کرده‌اند) باشد که حداقل یک فرزند زنده از خودش (حداقل سه سال سن) داشته باشد. او فقط یک بار در طول زندگی خود می تواند تخمک اهدا کند و بیش از هفت تخمک قابل بازیابی نیست. همچنین، بانک ART نمی‌تواند گامت (سلول تولید مثل) یک اهداکننده را به بیش از یک زوج راه‌انداز (زن و شوهر به دنبال خدمات) عرضه کند. علاوه بر این، طرف‌هایی که به دنبال خدمات ART هستند ملزم به ارائه پوشش بیمه به نفع اهداکننده تخمک خواهند بود (برای هر گونه از دست دادن، آسیب یا مرگ اهداکننده). یک کلینیک از ارائه یک فرزند با جنسیت از پیش تعیین شده منع شده است. همچنین بررسی بیماری های ژنتیکی قبل از کاشت جنین.
Archna Dhawan Bajaj، متخصص زنان، Nurture IVF ضمن استقبال از اقدامات ایمنی و شفافیتی که مفاد جدید به ارمغان می آورد، گفت که محدودیت ها به طور قابل توجهی فرصت های زوج های ART را برای یافتن اهداکنندگان مناسب محدود می کند.
به گفته کارشناسان، هند، مانند سایر نقاط جهان، با کاهش نرخ باروری مواجه است و محدود کردن بیشتر اهداکنندگان در دسترس احتمالاً چالش‌های بیشتری را به همراه خواهد داشت.
دکتر باجاج می افزاید: «تقاضا از عرضه فراتر خواهد رفت که منجر به افزایش هزینه برای چرخه های ART می شود. زوج هایی که به دنبال اهدای تخمک یا اسپرم هستند با هزینه های بیشتری روبرو خواهند شد زیرا ممکن است سرمایه گذاری های اضافی مانند بیمه مورد نیاز باشد. همچنین تعیین تعداد دقیق سیکل های مورد نیاز برای لقاح موفق دشوار است. به طور متوسط، بهترین نتایج زمانی مشاهده می شود که زوج ها دوره های پشت سر هم را پشت سر بگذارند. اکثر افراد برای باردار شدن به بیش از یک چرخه نیاز دارند که اغلب برای شانس موفقیت بیشتر به دو تا سه چرخه نیاز دارند.
او گفت که به طور کلی، قوانین جدید ART که تعداد تلاش‌های اهدایی را محدود می‌کند، «پتانسیل افزایش هزینه‌ها و ایجاد چالش‌هایی را برای زوج‌هایی که به تکنیک‌های کمک باروری تکیه می‌کنند، دارد».
پراچی بنارا، مشاور Birla Fertility و IVF نیز گفت که هزینه هایی که قبلاً بسته به ماهیت فناوری مورد نیاز حدود چند میلیون بود، 1.5 برابر افزایش یافته است.
شوبهیت آگاروال، مدیر عامل Nova IVF و باروری، با بیان اینکه چالش ها برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در بخش سازمان یافته بزرگ نیست، خاطرنشان کرد که این مقررات به بخش غیرقانونی و افراد آموزش ندیده که از اهداکنندگان و زوج ها استثمار می کنند ضربه می زند.
«تنظیمی مانند این گام بزرگی در جهت جلوگیری از ناهنجاری‌های مادرزادی است و در درازمدت به جامعه کمک می‌کند و بهره‌کشی از اهداکنندگان را از بین می‌برد. با این حال، برای زوج هایی که به چرخه های اهداکننده بیشتری نیاز دارند، مطمئناً هزینه از نظر بیمه و سایر تشریفات قانونی افزایش یافته است. یک زن ممکن است برای داشتن یک نتیجه مثبت به بیش از یک دوره ART نیاز داشته باشد. او گفت که ممکن است هفت تخمک برای تولید یک جنین زنده برای بارداری موفق کافی نباشد.